Historisch Bruggerhuizen

J. Coenen, Leende, Geschiedenis van een dorp met een ondernemende bevolking 

P. Willems, Geschiedenis van het lager onderwijs in Leende

Periodiekske, Zwitserse militairen in Valkenswaard

J.J.F. de Waal, De huid vol gescholden

L. Driessen, Paul Henri Thiry Baron D’Holbach

J. J. F. de Waal, Akten uit het streekarchief

L. Driessen, De Leenderhoef 1790- 1949

P. van Lind, Burgemeester van New York

P. Willems, Van Bruggerhuizen naar New York (2005)

L. Driessen, Van Bruggerhuizen naar New York (2005)

H. van der Heijden, Leende in 1823 en 1832, persoonlijk en per meter, Leende 2006, p. 186-188

Het Voorontwerp (1974) Ruilverkaveling

Het Ontwerp (1975)

Het rapport voor de ruilverkaveling Schaft (1976)

Houding van ‘Bruggerhuizen’: de tegenkrant

M. Huybregts, R. Schröder en Chr. Verborg, Beloftes maken schuld, TU 1976

P. Willems, Bruggerhuizen kwam, zag en overwon

L. Driessen, De blunder van Bruggerhuizen, Persoonlijke herinneringen rondom een amendement

A.C. Maas, Bruggerhuizen in Heeze-Leende

C. de Wit, Bruggerhuizen gered van een bestuurlijke blunder

L. Driessen, Notitie bij twee schriftelijke reacties over Bruggerhuizen

Agglomeratie Eindhoven, Landschapsonderzoek agglomeratie Eindhoven (1977)

IVN-werkgroep, Bruggerhuizen , Inventarisatierapport (1979)

S.R.E. , Ontwerp regionaal structuurplan (1996)

Het natuurontwikkelingsproject Achelse Kluis

Het projekt Laagveld

Wilde zwijnen in en om het Leenderbos

Het Tongelreepprojekt

Het Inrichtingsplan Leenderbos Groote Heide 2012

J. Wintermans, Belgische vluchtelingen in Eindhoven 1914-1919, Tilburg 1985

Plattegrond Bruggerhuizen, gelegen tussen Leende en Valkenswaard. (Bron: Heemkronyk 4 (1986) 47-54) 

Tot besluit

De gegevens over de personen (dus de persoonskaarten) zijn vooral ontleend aan de administratie van de burgerlijke stand. Van iedere burger worden akten gemaakt en opgenomen in verband met geboorte, huwelijk (sinds 1998 ook geregistreerd partnerschap), echtscheiding en overlijden. Na de Franse Revolutie, maar nog voor het regime van Napoleon in 1799, werd bij de Franse wet van 25 september 1792 de burgerlijke stand vastgesteld. Na de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door Frankrijk werd bij decreet van 17 juni 1796 ook in de Belgische departementen de burgerlijke stand ingevoerd. De feitelijke invoering in Nederland vond plaats in 1811, nog niet uniform in alle provincies en gemeenten, maar wel overeenkomstig. Napoleon gebruikte de administratie meteen om de dienstplicht ten behoeve van zijn leger af te dwingen en een efficiëntere belastingheffing in te voeren. Een goede administratie kan ook beter misbruikt worden dan een minder duidelijke. Zo werden in Nederland meer Joden opgepakt dan in België.

Het gebruiken van een achternaam was overigens in de Belgische departementen al eeuwen eerder een vast gebruik (vandaar ook de oudere namen en de wat andere spelling); in het Noorden moest iedere burger volgens een decreet van Napoleon van 18 augustus 1811 een achternaam presenteren. Die naam hadden de meeste burgers in de praktijk bijna altijd al, wat duidelijk wordt uit andere archieven (parochies, notariaten, belastingen, rechtspraak e.a.). Zonder achternaam door het leven gaan viel al veel langer niet mee. Toch bleven er in Noord-Nederland nog geruime tijd mensen over die geen achternaam voerden. Op 17 mei 1813 werd een nieuw decreet uitgevaardigd waarin bepaald werd dat men toch echt voor 1 januari 1814 een achternaam moest kiezen. Maar ook dat werd niet overal opgevolgd. Veel later, toen het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden alweer enige tijd een feit was, vaardigde koning Willem I op 8 november 1825 nog een Koninklijk Besluit uit waarin werd bepaald dat wie nog geen (vaste) achternaam had vastgelegd, daar nog zes maanden de tijd voor kreeg.

Gebruik voor genealogisch onderzoek

De Burgerlijke Stand is een belangrijke informatiebron voor mensen die aan stamboomonderzoek doen. Sinds eind jaren negentig van de vorige eeuw zijn individuele plaatselijke, regionale en provinciale archiefdiensten begonnen deze gegevens gedigitaliseerd beschikbaar te stellen via internet; daarnaast is een in Nederland overkoepelend project Genlias opgezet (per 1 januari 2013 vervangen door Wiewaswie) om deze gegevens gebundeld aan te bieden. Ook voor allerlei andere onderzoeken kunnen deze gegevens van belang zijn.

Voor gegevens uit de Burgerlijke Stand gelden beperkingen aan de openbaarheid om de privacy van nog levende personen te beschermen. Voor geboorteaktes geldt in Nederland een openbaarheidsbeperking van 100 jaar, voor huwelijksaktes 75 jaar en overlijdensaktes 50 jaar.

U ziet in het project Historisch Bruggerhuizen dat het de bedoeling is om andere archieven erbij te betrekken in verband met iemand. En het is natuurlijk ook de bedoeling om alle bewoners en grondeigenaren van voor 1800 op te sporen. Tot de grondeigenaren behoorde ook de familie van Tuyll van Serooskerken. Bruggerhuizen was en is een klein gehucht met doorgaans tussen de veertig en tachtig bewoners. In de Eerste Wereldoorlog woonden de paters en broeders van de Achelse Kluis een tijd op Nederlandse grondgebied, waardoor ze (informeel?) inwoner van Leende waren en bewoner van Bruggerhuizen. Wie doordenkt op de omvang van dit project (met een erg kleine bevolking) deinst wel even terug van de in beginsel enorme omvang van een ‘volledig’ onderzoek. De Werkgroep beseft dan ook dat het project niet binnen een bepaalde termijn uit te werken is. Het is meer een project waaraan steeds verder gewerkt kan worden. Daarom is ook gekozen voor een open opzet. Ieder kan bijdragen. De huidige Werkgroep kan nu zeker ook hulp gebruiken om een overtuigende start te kunnen maken.