Devotionele herinneringen

Mijn schoonvader, geboren in 1877, heeft Pater Roest, geboortig uit 1876, immers zeer goed gekend. Beiden hebben ook dezelfde lagere school bezocht. 

Vader Jan was een opgeruimde man, een echte Geldroppenaar; hij was één meter 84 lang en woog zeker 200 pond. Hij is jarenlang wever en getouwsteller geweest bij Pessers' textielfabriek. Het gouden horloge voor 25 jaren trouwe dienst heeft hij nog jaren met trots gedragen. 

En dan nu het verhaal.....

Als echte Geldroppenaar heeft vader Jan wel meer dan vijftig keer de processie naar Handel meegemaakt. Degenen, die deze processie kennen, weten wel dat het niet altijd een gemakkelijke onderneming is geweest: op zaterdagmorgen te voet naar Gemert en dan nog tot ongeveer 13.00 uur wachten op de bruidjes en de wagens, die ook mee zouden gaan. Daarna werd de tocht vervolgd; nog eens vijf kwartier lopen in weer en wind. Eerst op weg naar het "Putje" om iets te drinken, om vervolgens een groet te brengen aan het Lieve Vrouwtje.

Om 15.00 uur was er gelegenheid om te biechten. Vader Jan ging ook in de rij staan. Na lang wachten was hij eindelijk aan de beurt. Toen hij gebiecht had, vroeg een luide stem vanuit de biechtstoel: "Jan, is er nog nieuws uit Geldrop?". Waarop mijn schoonvader antwoordde: "Niet veel! Maar kende gij mij dan?"

"Jazeker", zei de Pater, "ik ben Bert Roest uit Zesgehuchten!"

Vader Jan antwoordde toen: "Als ik dát geweten had, dat gij in dat hokje zat, dan zou ik wel op ’n ander zijn gegaan...!"

Toen zei Pater Roest: "Jan, uw zonden zijn U vergeven. Veel devotie voor vandaag en morgen!"

Vader Jan heeft Bert Roest sindsdien niet meer gezien.

Ik vond het plezierig om te lezen dat Pater Roest een goede predikant is geweest en dat hij een grapje wel kon waarderen. Vandaar dat ik de lezers van de Heemkronyk dit voorval niet heb willen onthouden.