Leren uit het verleden
Heemkronijk jaar:1992, jaargang:31, nummer:1/2, pag:34
LEREN UIT HET VERLEDEN
door: A.B. de Jong-Crajé
Heemkundebeoefening is voor mij: een blik in de historie werpen om daaruit positieve bijdragen te destilleren voor beslissingen in de toekomst. Uit het verleden kunnen we veel leren, zowel goede zaken die navolging verdienen, als verkeerde waaruit we lering kunnen trekken om niet opnieuw dezelfde fouten te maken. Uit deze kijk op heemkundebeoefening blijkt voor mij ook de zin van deze vrijetijdsbesteding voor de beoefenaar.
Het gevolg van en de nieuwsgierigheid naar het verleden zal maken dat de heemkunde-beoefenaars zich zo aangetrokken voelen tot deze hobby’.
Ik zou niet willen stellen dat heemkundebeoefening een elitaire bezigheid is, maar aantrekkingskracht op grote groepen mensen oefent zij niet uit. Dat ligt mijns inziens niet aan onvoldoende profilering, maar aan de aard van de activiteiten, bijvoorbeeld het bezoeken van archieven en het bijwonen van lezingen.
De culturele functie van het bewaren en levendig houden van het verleden met daaraan gekoppeld de sociale contacten in en buiten de vereniging maken de heemkundekring tot een waardevol element in onze samenleving. Het hangt natuurlijk ook van persoonlijke interesse af in hoeverre een heemkundekring iets betekent voor een inwoner van een gemeente, daar doet allochtoon of autochtoon niets aan af. Persoonlijke interesse en het intensief beoefenen van de heemkunde waarbij uit de golfbewegingen in de historie, de afwisseling van goede en slechte tijden, kracht geput wordt om in onzekere tijden overeind te blijven, lijkt mij maar een enkeling gegeven. Dat heemkunde een houvast is in onzekere tijden, vind ik een te sterke stelling. Het bewaken van de kwaliteit van de leefomgeving zie ik niet in het bijzonder als taak voor heemkundigen, ieder individu heeft deze opdracht! Als we kijken naar in verenigings-verband je bezighouden met de kwaliteit van de leefomgeving, dan wordt daar door de natuurwandelingen een bijdrage aan geleverd. Op dit terrein zijn er natuurlijk ook de activiteiten van bijv. het I.V.N.
De doodsteek voor de heemkundebeoefening is zeker niet de toe-nemende Europese integratie. De doodsteek is als we er zelf niet meer in geloven. Het vervagen van de grenzen kan onze blik verruimen en positief bijdragen aan het beoefenen van de heemkunde; er ligt een wereld voor ons open!
Nu we ook nog steeds meer vrije tijd krijgen is het een uitdaging te proberen meer mensen te interesseren voor de activiteiten van de heemkundekringen, de concurrentie met andere vrijetijdsbeste-dingen is immers groot!
