In memoriam Pater Eduard van Waesberghe
Heemkronijk jaar:1993, jaargang:32, nummer:2, pag:48 -49
IN MEMORIAM PATER EDUARD VAN WAESBERGHE
door: Anton van Oirschot
Op 24 februari jl. - we hoorden het pas veel later - overleed in Breda pater Eduard van Waesberghe, oud-voorzitter van heemkundekring De Heerlijkheid Heeze-Leende-Zesgehuchten. Van Waesberghe werd lid van de kring, toen hij nog leraar was aan het St.-Pauluscollege te Sterksel. De sluiting en afbraak van het klooster van de Witte Paters - het vroegere hotel van NV De Heerlijkheid Sterksel - in 1967 had tot gevolg dat hij benoemd werd tot contactman met de familieleden van zijn confraters in Afrika. Hij was mij inmiddels opgevolgd als voorzitter van de kring na mijn vertrek naar Haaren.
Van Waesberghe was een zeer aimabel man, maar hij kwam er wel rond voor uit dat zijn werk voor de congregatie hem niet zo lag. Hij meende nuttiger werk te kunnen doen. Vandaar dat hij de bisschop van Den Bosch, mgr. J. Bluyssen, om ander werk vroeg. Hij kwam mij in 1968 achterna - zo leek het wel - naar Haaren, waar ik dus opnieuw in contact met hem kwam. Door deze benoeming tot kapelaan moest hij het voorzitterschap van de kring neerleggen. Hij werd toen benoemd tot erelid.
In Haaren was hij 4 jaar kapelaan, vervolgens 11 jaar in Loon op Zand. In 1983 ging hij met emeritaat. Hij betrok de pastorie van Effen en zes jaar later verhuisde hij naar het zusterklooster San Francisco te Etten- Leur, waar hij zich al meteen helemaal thuis voelde.
Hoewel hij herhaaldelijk ziek was in het verleden en veel moest kuren, kwam zijn overlijden toch nog helemaal onverwachts. Eduard van Waesberghe werd van Etten-Leur in allerijl naar het ziekenhuis in Breda gebracht, maar het was al te laat. Hij werd begraven op het kerkhof van de Witte Paters in Heythuysen.
Hoewel hij geen Brabander van geboorte was - hij werd op 27 oktober 1910 in Hulst geboren - voelde hij zich in dit gewest op zijn plaats en leefde hij zich in in de plaatselijke geschiedenis, eerst in Sterksel en Heeze, vervolgens in de ook oude dorpen als Haaren, Loon op Zand en Etten-Leur. Hij is 82 jaar oud geworden en nog niet zo lang geleden mocht ik hem uitvoerig ontmoeten op een bijeenkomst van de kring in Zesgehuchten.
Hij had zo graag missionaris in Afrika willen zijn, waar hij ook tot priester was gewijd, maar al was hij daar enkele jaren, het heeft vanwege zijn gezondheid niet zo mogen zijn. Hij heeft zich echter in het Brabantse wel verdienstelijk weten te maken.
We hebben in hem een vriendelijk mens en een heemkundeliefhebber verloren. Maar we zullen met liefde aan hem blijven denken.