Ter herinnering aan ons erelid Antoon van Asten (1910-1996)

Heemkronijk jaar:1996, jaargang:35, nummer:4, pag:143 -146

TER HERINNERING AAN ONS ERELID ANTOON VAN ASTEN (1910-1996)

door: C. S. Smit

Op zaterdag 14 september 1996 hebben zijn familie en vele vrienden en bekenden afscheid genomen van een van de pioniers van onze vereniging, Antoon van Asten.

Na een belangrijk laatste levensjaar kwam, voor velen toch nog onverwacht, een einde aan zijn leven. Sinds het overlijden van zijn vrouw in 1990 hebben zijn dochters hem prima opgevangen en ondanks dat er dikwijls moeilijke dagen waren, heeft hij veel genoten in de jaren die hem nog gegeven waren.

Heel verrassend was zijn besluit, de afgelopen zomer, om naar de zilveren bruiloft van zijn enige zoon in Canada te gaan. Samen met zijn zes dochters heeft hij deze reis, ondanks zijn hoge leeftijd, probleemloos gemaakt. Nog maar kort geleden was het voor hem geen punt het huwelijk van een kleinzoon in Wit-Rusland bij te gaan wonen. Trots liet hij op zijn 85ste verjaardag het visum in zijn paspoort zien.

Niet minder verrassend en belangrijk voor hem was dat hij in april van dit jaar een koninklijke onderscheiding mocht ontvangen voor het vele werk dat hij geheel belangeloos heeft gedaan voor de gemeenschap. Voor onze vereniging is Antoon in de eerste jaren actief geweest als redactielid van de Heemkronyk. Veel heeft hij er zelf ook in geschreven. Het register op dit tijdschrift vermeldt precies honderd grotere en kleinere artikelen van zijn hand. Het eerste over de Rul in Heeze, getiteld 'De brand van 1793' (jrg. 2 (1963), nr. 6, blz. 96-97), het laatste getiteld ”De voorzaten van mgr. J. Bluyssen, Tongelre-Leende-Asten” (jrg. 26 (1987), nr. 2, blz. 63-67). Zijn dochters verwonderden zich erover dat ze de naam van hun vader zo vaak in het register op de Heemkronyk tegenkwamen. In feite was dit nog maar een schijntje van alles wat hij geproduceerd heeft. Velen heeft hij geholpen aan gegevens die hij met veel ijver en geduld heeft verzameld. Wel moest hij altijd opmerken dat hij verwachtte dat zijn naam bij een publicatie genoemd zou worden. In dit verband deed het hem goed zijn naam aan te treffen in de inleiding van het belangrijke Oorkondenboek van Noord-Brabant tot 1312 (deel I, 's-Gravenhage 1979, blz. XXXII). De bewerker, dr. H.P.H. Camps, bedankte daar Antoon en andere personen voor het materiaal dat zij aan Camps "uit hun direkte kennis van hun terrein met de meeste voorkomendheid ter beschikking stelden".  

Was je bij Antoon op bezoek en was hij goed op gang gekomen, dan lag je binnen de kortste keren begraven onder de papieren en op een gegeven moment liet hij zich dan op een stoel neervallen met de opmerking: "Nu is het tijd voor een sherry."

In geuren en kleuren kon hij vertellen dat hij bij een excursie weer eens een rondleider de les had kunnen lezen. Ook stak hij niet onder stoelen of banken dat hij het oude schrift las als de krant. Hier hebben trouwens velen dankbaar gebruik van gemaakt. Het Streekarchief in Deurne kan daarover meepraten.